تنها بازی کردن کودکان یک مرحله ضروری از مسیر جاده مستقل و خودکفاء شدن آنها است. تعاملات اجتماعی برای کودکان ضروری است اما آنها نیاز به گذراندن زمان تنهایی هم دارند وقتی کودک شما با کمک اسباب بازیها به تنهایی سرگرم شود و یا فعالیتهایی را با رهبری و جهتدهی خودش به تنهایی داشته باشد خیلی ارزشمند بوده و کمتر از بازیهای گروهی ضروری نیست. فواید تنها بازی کردن کودکان : 1-افزایش خلاقیت و تخیل: خلاقیت و تخیلات هم برای کودکتان و هم برای شما با ارزش است زیرا داشتن خلاقیت کلید اصلی حل مشکلات و راه حلهای ابتکاری خواهد بود.و زندگی همه افراد به مهارت و توانایی برای حل مشکلات بستگی دارد، افرادی که این مهارت را به خوبی داشته باشند قادر هستند در کار و جنبههای دیگر زندگی به درستی رفتار کنند. 2-افزایش ا...
تنها بازی کردن کودکان یک مرحله ضروری از مسیر جاده مستقل و خودکفاء شدن آنها است.
تعاملات اجتماعی برای کودکان ضروری است اما آنها نیاز به گذراندن زمان تنهایی هم دارند وقتی کودک شما با کمک اسباب بازیها به تنهایی سرگرم شود و یا فعالیتهایی را با رهبری و جهتدهی خودش به تنهایی داشته باشد خیلی ارزشمند بوده و کمتر از بازیهای گروهی ضروری نیست.
فواید تنها بازی کردن کودکان :
1-افزایش خلاقیت و تخیل:
خلاقیت و تخیلات هم برای کودکتان و هم برای شما با ارزش است زیرا داشتن خلاقیت کلید اصلی حل مشکلات و راه حلهای ابتکاری خواهد بود.و زندگی همه افراد به مهارت و توانایی برای حل مشکلات بستگی دارد، افرادی که این مهارت را به خوبی داشته باشند قادر هستند در کار و جنبههای دیگر زندگی به درستی رفتار کنند.
2-افزایش اعتماد به نفس:
کودک شما اعتماد به نفس را در خودش با انجام بازیهایی که دوست دارد، انواع فعالیتها ، پیدا کردن راه حل پازل و ساختن بلوکها توسعه داده و به تواناییهایش برای انجام امور ایمان میآورد. او مهارتها و قابلیتهای خود را در رویارویی با مشکلات در زندگی توسعه میدهد.داشتن اعتماد به نفس در کودکان این احتمال را که تحت فشار همسالان بخواهند تاثیرپذیری داشته باشند، خیلی کمتر کرده و احتمال گذاشتن تاثیر مثبت بر روی دیگران را در آنها بیشتر میکند.
3-بهبود مهارت جهت دهی:
یادگیری توانایی تصمیم گیری و استفاده خوب از زمان به کودک شما کمک میکند تا مهارت رهبری را در خود تقویت کنند.
با هدایت کردن و کمک به رشد کودکتان در این جهت که مثل یک بزرگتر مسائل را حل کند، اعتماد به نفس داشته باشند و توانایی رهبری کردن و تاثیر مثبت گذاشتن بر دیگران را داشته باشند، شما بهترین شانس را برای موفقیت کودکتان در زندگی آینده او فراهم میکنید.
سئوال:
پسر من همیشه از من میخواهد تا با او بازی کنم ولی گاهی زمان لازم را برای بازی کردن با او ندارم، از طرفی من نگران هستم که او هیچ وقت یاد نگیرد به تنهایی با خودش بازی کند و یادگیری مهارتهایی که بازی تنهایی برای او خواهد داشت را بدست نیاورد.چطور میتوانم او را تشویق کنم به تنها بازی کردن ؟
این ممکن است سوال خیلی از والدین باشد.
چرا کودکان نوپا دوست ندارند تنها باشند
وقتی والدین کودکان نوپا را تنها میگذارند اضطراب جدایی به سراغ آنها میآید، زیرا او درک محدودی از زمان داشته و وقتی برای یک لحظه هم شما از دید او خارج میشوید آنها هیچ نظری در مورد برگشت شما ندارند. برای همین اغلب مضطرب شده و گریه میکنند، بهترین رفتار در چنین مواقعی در شروع این است که اجازه بدهید قدری تنها باشند.اگر داخل اتاقی رفتند برای یک دقیقه یا حتی دو دقیقه قبل از اینکه بدنبال آنها بروید اجازه بدهید تنها بمانند(از امن بودن اتاق مطمئن باشید).وقتی میخواهید آنها را تنها بگذارید اعلان کنید و زمانیکه شروع به گریه و هایهوی کردند بجای اینکه با عجله بسمت آنها بدوید بلکه با صدا و صحبت کردن این اطمینان را بدهید که هستید.ممکن است چند دفعهای طول بکشد ولی در نهایت کودک شما یاد خواهد گرفت که تنها بودن ترسناک نیست.
اگر کودک شما برای بازی کردن به تنهایی بیمیل بود در ادامه ما چند توصیه برای رفع این مشکل داریم:
نشان دهید چه باید انجام دهد:ممکن است پسر کوچولوی شما از بازی کردن به تنهایی متنفر باشد چون نمیداند اسبای بازیها را چطور بکار ببرد برای مثال نشان دهید چطور واگنهای قطارش را بر روی زمین پشت سر هم بچیند، بلوکها را چطور بر روی هم سوار کند یا دگمه ماشین چطور کار میکند…
وقتی این مراحل را یاد دادید دیگر کناری ایستاده و بگذارید تا کودکتان خودش ادامه دهد و به او این اطمینان را بدهید که هر وقت به شما نیاز داشت شما نزدیک او هستید.
اجرا کردن مرزها:اگر کودک شما بخاطر اینکه شما او را تنها میگذارید ناراحتی و اعتراض کرد یکسری مرزها و حدود را اعمال کنید.به او تفهیم کنید که شما به 5 دقیقه زمان برای تنها بودن نیاز دارید و یک زمان آشپزخانه مشخص کنید که در این زمان او میتواند تلویزیون تماشا کند، وقتی 5 دقیقه تمام شد دوباره توجه خود را بسمت او برگردانید تا به این روش کاری اعتماد کند.نتیجه این میشود که کودک شما این موضوع را قبول کرده که این حق شما است و شما به زمانی( بطور ایدهآل بیشتر از 5 دقیقه) برای خودتان نیاز دارید.
او را تنها نگذارید: اینطور نیست که کودک شما از بازی کردن به تنهایی شاد باشد وقتی شما او را از بقیه(مخصوصا مادر) دور کردهاید.تا آنجا که ممکن است، سعی کنید در کنار همدیگر کارهای خودتان را انجام دهید.بعنوان مثال اگر شما قصد کتاب خواندن دارید از کودکتان بخواهید که کتاب عکس مورد علاقهاش را بیاورد و در کنار شما بر روی تخت دراز بکشد و با همدیگر کتاب بخوانید.یا وقتی در آشپزخانه در حال آماده کردن شام هستید چند کاسه و قابلمه در اختیارش بگذارید تا در کنار شما مشغول بازی شود.فعالیتهایی را که مستقلانه در کنار شما میتواند انجام دهد را پیدا کنید. هر دو سود خواهید برد.
زمان بدهید:انتظار نداشته باشید که کودکتان یک شبه یاد بگیرد مستقلانه بازی کند.او به امنیت و آرامش حضور شما و مداخله شما در هر چیزی عادت کرده است پس این ممکن نیست که بلافاصله تنهایی بازی کردن را بپذیرد.سعی کنید صبوری کنید و او را تشویق کنید و در نهایت هر دو یاد خواهید گرفت که “زمان تنهایی” چه لذت بخش خواهد بود.
احمدی
برای